Śladami Finiszerów - Drugi Etap MTB Trophy

Niedziela, 27 czerwca 2010 • dodano: 28.06.2010 | Komentarze 4

Po wczorajszym asfaltowym kręceniu przyszedł czas wyrównać dysproporcje i pojeździć trochę w terenie.
Nogi bolą i czują tą setkę, ale to nic nie przeszkadza aby strzelić sobie kolejną wyrypę w Beskidach.
I tak razem z Agnieszką, Arturem, Mariuszem i Tomkiem lądujemy w Wiśle z zamiarem przejechania znacznej części drugiego etapu tegorocznego MTB Trophy.



Wycieczka typowo niedzielna. Tempo jakie kto lubi, nie spinamy się za bardzo. Mariusz i Aga robią zdjęcia, ja postanawiam pobawić się w filmowca. Mnóstwo przerw i popasów. Niestety zauważam, że takie rwane tempo zaczyna mi przeszkadzać.
Mimo to bardzo przyjemnie podąża się szlakiem Finiszerów.


Trasa dla mnie w 90% przejezdna.
Zaczynamy pętle z Wisły. Tylko ten pierwszy fragment pokonujemy niezgodnie z trasą Trophy. Płacimy za to wpychając rowery pod koniec czarnozielonego szlaku :)



Dalej ze Smrekowca w kierunku Przełęczy Salmopolskiej.



Ppotem świetnym singlem w kierunku Grabowej. Tu mały fragment z buta, za stromo. Od Grabowej do Przełęczy Karkoszczonki znany fragment trasy, sam miód. Krótko za Karkoszczonką bardzo wymagający zjazd. Tak daleko za siodełkiem mój tyłek jeszcze nie był :P i zaraz za nim znany mi podjazd na Klimczok – dość mocno zniszczony po majowych deszczach, ale dalej przyjemny.



Na Klimczok chłopcy wjeżdżają czarnym, ja trasą maratonu. Jestem dumna z siebie, bo bardzo kamienisty, sypki, patyczasty i dość stromy podjazd udaje mi się pokonać. Choć przyznam, że nie było łatwo. Z Klimczoka znana trasa na Błatnią. Po drodze słynna ścianka, którą zawsze odpuszczałam. Dziś próbuje i dojeżdżam prawie do końca :)



Do Brennej świetny zjazd zielonym i równie zadowalający podjazd początkowo asfaltem przez Brenną-Leśnicę, a na końcu wymagającym ale 100% przejezdnym zielonym na Trzy Kopce. Potem już tylko zjazd do Wisły.
Do objechania została część z Wisły do Istebnej i nazot. Niestety czasu już brak.
Za to będzie po co przyjechać znów.

Wycieczka nie obywa się również bez strat. Artur katuje swoje sidiki, a te w proteście rozdziawiają swą paszcze. Bez zipa byłby koniec wycieczki :)



A na koniec co nieco w ruchu:


…